Στον αριθμό των ζώων που φτάνουν στην σύλλογο ΑΝΙΜΑ (σύλλογος προστασίας & περίθαλψης άγριας ζωής, με έδρα την Αθήνα) προς περίθαλψη, ένας αριθμός διαρκώς αυξανόμενος τα τελευταία χρόνια, βλέπει την αλλαγή στη συνείδηση των ανθρώπων απέναντι στο περιβάλλον, ο Σπύρος Ψύχας – “Υπάρχουν περιοχές που έχουν φυσικό περιβάλλον υψηλής αξίας, αλλά και υψηλής αξιοποίησης”
Στον αριθμό των ζώων που φτάνουν στην σύλλογο ΑΝΙΜΑ (σύλλογος προστασίας & περίθαλψης άγριας ζωής, με έδρα την Αθήνα) προς περίθαλψη, ένας αριθμός διαρκώς αυξανόμενος τα τελευταία χρόνια, βλέπει την αλλαγή στη συνείδηση των ανθρώπων απέναντι στο περιβάλλον, ο Σπύρος Ψύχας. Τον κο Ψύχα τον γνωρίσαμε με αφορμή την οργανωμένη επίσκεψη που πραγματοποίησαν για πρώτη φορά μέλη της ΑΝΙΜΑ στο νομό Ροδόπης. Στην επίσκεψή τους αυτή, την 1η Φεβρουαρίου 2019, έγιναν φορείς μίας συμβολικής αλλά ουσιαστικής ενέργειας, της απελευθέρωσης τριών πτηνών στο φυσικό τους περιβάλλον. Η απελευθέρωση ενός κύκνου και δύο γερακίνων έγινε το μεσημέρι της Παρασκευής 1 Φεβρουαρίου στη λίμνη Βιστωνίδα, με την παρουσία μελών της Οικολογικής Ομάδας Ροδόπης, του Σωκράτη Γρηγορόπουλου, της Ξανθίππης Παρασκευά και της Σούλας Δραγουμάνη.
Πριν την άφιξή τους στη Βιστωνίδα τα μέλη της ΑΝΙΜΑ επισκέφτηκαν το Δέλτα του Νέστου και ακολούθως περιηγήθηκαν στις θρακικές λιμνοθάλασσες. Ενήλικες και παιδιά συνέθεταν την ομάδα της ΑΝΙΜΑ, μέλη και εθελοντές, που βρέθηκαν στη Ροδόπη και σύμφωνα με τον κα Ψύχα “επιδιώκουν να μάθουν την περιοχή, τα πουλιά και τους βιότοπους”. Στον απόηχο αυτής της επίσκεψης ο “Χ” συνομίλησε με τον Σπύρο Ψύχα υπεύθυνο της εκδρομής της ΑΝΙΜΑ στο νομό Ροδόπης, για την συνείδηση των ανθρώπων απέναντι στο περιβάλλον που αλλάζει προς το καλύτερο.
Από την εμπειρία του στον σύλλογο λέει “μπορεί να φαίνεται ότι η ευαισθητοποίηση στην Ελλάδα είναι σε μικρότερο βαθμό από άλλες χώρες, όμως εγώ δεν θέλω να κάνω κάποια τέτοια κρίση. Θέλω μόνο να πω ότι τα πράγματα αλλάζουν δεκαετία με την δεκαετία. Βλέπουμε μεγάλες διαφορές, για παράδειγμα, η ΑΝΙΜΑ έχει περιθάλψει 30.000 πουλιά, παλιότερα είχαμε λιγότερα είδη, δηλαδή κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των πουλιών που καταλήγει στην ΑΝΙΜΑ. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι περισσότεροι οι άνθρωποι που ευαισθητοποιούνται. Ευαισθητοποιούνται και ομάδες που στην αρχή δεν τις είχαμε σκεφτεί, δηλαδή για παράδειγμα και οι κυνηγοί όταν θα δουν ένα τραυματισμένο πουλί το οποίο δεν είναι για φάγωμα, ένα αρπακτικό, έναν κύκνο, ένα φοινικόπτερο, θα το στείλουν στην ΑΝΙΜΑ. Το ίδιο θα κάνουν κι άλλοι άνθρωποι που ενδεχομένως δεν το περιμέναμε από αυτούς. Η κοινωνική συνείδηση σιγά-σιγά αλλάζει. Αυτό δεν φαίνεται ούτε μέρα με την μέρα, ούτε χρόνο με το χρόνο, το βλέπουμε λίγο σε βάθος χρόνου”.
Και μπορεί λόγω της οικονομικής κρίσης ορισμένοι να θεωρούν ότι τα θέματα του περιβάλλοντος έχουν περιέλθει στην τελευταία προτεραιότητα, όμως αυτό διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή. Τι σημαίνει αυτό εξηγεί ο κος Ψύχας “υπάρχουν περιοχές που έχουν φυσικό περιβάλλον υψηλής αξίας, αλλά και υψηλής αξιοποίησης. Για παράδειγμα στην περιοχή της λίμνης Κερκίνης υπάρχει ντόπιος κόσμος που ζει από το ξενοδοχείο, από το βουβάλι και τα προϊόντα του, από δράσεις καθ εκδηλώσεις που γίνονται εκεί και προσελκύουν κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κίνηση από τον οικοτουρισμό και βγαίνει και ένα έσοδο για τους ανθρώπους της περιοχής. Επίσης στη Μυτιλήνη περίπου 5.000 άτομα από διάφορες χώρες, κάθε χρόνο, από την 1η Απριλίου μέχρι την 15η Μαΐου, που είναι εκτός τουριστικής σεζόν, πηγαίνουν στο νησί για να δουν πουλιά, που δεν θα τα δουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τον οικοτουρισμό έχουν αναπτύξει κι άλλες περιοχές, όπως το Μεσολόγγι”.
Κατά την άποψη του μέλους της ΑΝΙΜΑ “η βόρεια Ελλάδα, η περιοχή από την Καβάλα μέχρι το Δέλτα του Έβρου είναι τόσο πλούσια σε περιβάλλον, σε λίμνες και σε ομορφιά και δάση, που κατά την γνώμη μου είναι μια περιοχή που μπορεί να αναπτύξει πάρα πολύ τον οικοτουρισμό. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έχουν διαπιστώσει επιστήμονες, ότι τα οικοσυστήματα που έχουμε από τη θάλασσα μέχρι τα σύνορά μας στη Βουλγαρία, είναι όλα τα οικοσυστήματα που υπάρχουν στην Ευρώπη από τη θάλασσα μέχρι τη Φιλανδία.
Δηλαδή σε αυτήν τη μικρή περιοχή της Β. Ελλάδας, υπάρχουν όλων των ειδών τα πτηνά, τα δέντρα, η βλάστηση και δασικά είδη. Αυτό είναι το ιδιαίτερο, ότι μέσα σε 100 χιλιόμετρα τα έχουμε όλα. Αυτό είναι ένας μεγάλος πλούτος που σε περίοδο οικονομικής κρίσης τον συνεκτιμάς και δεν λες «έλα μωρέ τώρα τι να τα κάνουμε τα πουλιά και τις λίμνες και τα καλάμια δεν μας δίνουν να φάμε», μπορούν να μας δώσουν να φάμε, γιατί θα προσελκύσουν επισκέπτες από τη νότια Ελλάδα, αλλά και επισκέπτες από το εξωτερικό”. Αναγνωρίζει την έλλειψη υποδομών στην περιοχή μας, όμως λέει ότι υπάρχουν κάποιες υποδομές που μπορούν να αξιοποιηθούν περαιτέρω.
[Πηγή δημοσίευσης: https://www.xronos.gr, της Δήμητρας Συμεωνίδου, 17/2/2019]